Dla Ciebie, W.
Może też Ci się będzie tak dobrze do tego pracowało, jak mnie.
“Co słychać?”
“A, omlet smażę.
Na wiosce jestem.”
“Na wiosce?
To nie w pracy?”
“W pracy?”
“No, czy tłumaczysz?”
“Aaaa, w pracy to ja mogę być zawsze
i mogę nie być.”
Pisząc wpis o Michaelu Claytonie nie myślałam,
że za dwa dni zgłosi się klient na miarę prototypu.
Wieloryb międzynarodowej finansjery and all.
W takich okolicznościach,
gdy zagadnienie ambitne a fascynujące,
a termin szalenie krótki,
najpierw bezwzględnie trzeba zadbać o siebie,
bo w innym wypadku niechybnie się na sobie zemszczę.
Been there, done that.
Auto-zemsta big style!
I nawet jeśli miałabym wstać o piątej,
to swoje dwie godziny ze sobą muszę mieć
i proszę się do mnie nie odzywać,
a już na pewno przed południem do mnie nie przychodzić,
bo
od dzieciaka to miałem i to dalej mam.
Innymi słowy:
Dodaj komentarz