Niech jedzą ciastka!

Zdrowy Wieśniak na salonach.
W swoim własnym domu…

Ciekawe rzeczy się dzieją.
Mój salon staje się burżuazyjny, a na poddaszu panowie mają dziś tapetować.
Na poddaszu, które jest totalnym kaprysem Wieśniaka – pokój po prawej jest do jogi, a pokój po lewej – do oddychania o poranku.
Z tym że teraz mam całą salę do ćwiczeń, tańca i jogi, więc pokój na poddaszu będzie już raczej do kontemplowania zachodu słońca.

I jeśli nie rozumiecie mojej subtelnej autoironii, to znaczy, że jesteście tu ze mną od niedawna 😉
Ale to też jest przejaw mojej przemiany – nie przepraszać za dobrobyt, który się wykreowało.
Dobrze mi w nim i życzę tego każdemu. Z przyjemnością podpowiem, jak to się robi.
Większość pracy odbywa się w umyślę, tak więc te pokoje do jogi i oddychania są de facto pracowniami.
Kolejnymi z wielu.

A to kilka impresji z salonu:

Spójrzcie! Nie ma już tego stołu, od którego zaczęła się cała budowa Crystal Palace.
Czy ty nie świadczy już dobitnie o transformacji, która się dokonuje?
Tamten stół był atrakcyjny wizualnie do robienia zdjęć, ale bardzo popękał. Jest wykonany z miękkiego drewna, które zapewne nie wyschło dostatecznie przed produkcją mebla.
Na początku mieszkania w CP co noc słychać było trzaski pękających desek.
Postanowiłam zrobić eksperyment i wstawić mniejszy stół o szlachetniejszym wyglądzie. Mój tata miał go u siebie w tak zwanym Archiwum X.
Zobaczymy, czy nie będzie mi brakowało tego dużego. Jak na razie jednak jest świetnie. Jest dużo miejsca.
Wbrew naszym fantazjom sprzed budowy i w ogóle sprzed naszego jakże opóźnionego okresu dojrzewania okazało się, że ani nie ma tu dzieci, ani nie urządzamy wystawnych przyjęć.
Stół na 12 osób po prostu nie jest nam potrzebny.