to izm jak każdy inny,
ale na niego nie mam jeszcze alergii,
więc zatracam się w tych samotnych dniach w CrystalPalace i za każdym razem, kiedy chcę tu napisać coś dłuższego, jest już tak późno, że padam.
Wybaczcie mi tę słabość, ale ta cała metodologia pochłonęła mnie bez reszty,
a i wyjazd na konferencję być może się szykuje.
Zanim to nastąpi, chcę Wam jeszcze pokazać zdjęcia z ONZ – już mam profesjonalne.
To niebawem, tymczasem dziś przedstawiam Wam całą rodzinę zajęcy, którą spotkałam podczas porannego spaceru tuż po powrocie z Bazylei.
To zupełnie jak liski w 2005-tym, jednak wtedy jeszcze nie rozumiałam tych znaków i dałam się przekonać, że fotografia to nie może być moja droga. Tak, w 2005-tym. Wtedy powstał pierwszy pomysł wraz z biznesplanem. Oczywiście, że z biznesplanem, come on!
I zamiast iść za głosem intuicji, poszłam za głosem tak zwanych dorosłych.
To ciekawe, jak różne mogą być nasze linie życia, ale jeszcze ciekawsze jest to, że w końcu trafiamy na te właściwe – pomimo przeszkód i objazdów.
Wszystko jest dobrze, a będzie jeszcze lepiej!
Dodaj komentarz