I always had the Midas touch

Das Glückskind – Holly od dawna mówi na mnie das Glückskind.

I see it, I want it
I dream it, I work hard
I grind ’til I own it

Like it’s nobody’s business.

Był czas, kiedy trochę się pogubiłam, kiedy za bardzo wierzyłam innym i szukałam na zewnątrz, zamiast w środku.
No i straciłam dostęp.
To było dość tragiczne w skutkach, ale uświadomiło mi, co miałam. Co straciłam.
Dobrze się jednak stało, bo nie o faustowski pakt tu przecież chodzi, chodź Idzbark wsią Twardowskiego…

Chodzi o kosmiczny.

Ostatnio wszystko się zbiegło, skomasowało jak w soczewce i teraz mam esencję.
Wszystko już bąbluje w tej przestrzeni wariantów, a na efekty wcale nie trzeba było długo czekać.
Trzeba tylko wytrwać i nie wątpić. Ot, szczegół.
Dziś zaczynam różnorodny i fascynujący tydzień.
Bądźcie ze mną – w Ostródzie, Olsztynie, Warszawie, Starych Jabłonkach i – oczywiście – w jesiennym Idzbarku, gdzie zabrałam się znowu za aranżację przestrzeni w CP. I nagle wszystko do siebie pasuje – i przeszłość i teraźniejszość. Całe to retro nabrało sensu i zupełnie nowego wymiaru. W miękkim, nowym świetle jesiennego popołudnia…

You wanna chew me up?
But I never gonna lose the love.

Need the Valium to sleep at night?