Art of freedom

Wczoraj rano jeszcze bawiłam się filtrem polaryzacyjnym, ale później sprawy potoczyły się niebotycznie szybko: przyszła wycena drzwi zewnętrznych, opłaciłam ZUS (pierwszy raz od listopada), obgadałam pudełka na pocztówki, dostałam informację o wizytówkach, omówiłam z panem Pawłem (to inny! to kolejny) drzwi wewnętrzne, złożyłam reklamacje w banku, umówiłam się z nowym biurem księgowym, wydrukowałam te wszystkie bilety, bo nie lubię być zdana na technologię, … , … ciąg zdarzeń był wartki i nie miał końca.

Dziś wstałam sobie o 4:30, a teraz siedzę w pociągu do Poznania. Ba! Wyjątkowo jedzie ze mną MotownLover, choć tylko do niedzieli, kiedy to nasze drogi rozejdą się w Berlinie, a ja pojadę na jedną noc do Drezna, skąd w poniedziałek udam się – przez Bazyleę – do Genewy, gdzie będę mieszkała blisko jeziora, ale skąd już w czwartek do tejże Bazylei powrócę, gdzie w końcu będzie trochę wydechu w The Mansion u studenta. Uff. Wracam 19-tego w nocy i jeśli chcecie się ze mną spotkać, to – zaprawdę powiadam Wam – łapcie mnie w locie i biegu, bo jak już zaszyję się na wsi w to lato, to nie wiem, czy mnie stamtąd wyciągniecie.

MotownLover patrząc na moją walizkę stwierdził, że nie da się mnie zaszufladkować.

To komplement w sam raz dla mnie!
O to chodzi. O to właśnie chodzi.
Możesz być kim chcesz.
Możesz być po prostu sobą i nie musisz tego w żaden sposób nazywać.

Aguś, dziś rozpoczyna się berlińskie Biennale Sztuki.
Dlatego po konferencji nie będzie snu.
Już trudno, odeśpisz na tych kabaretach…
Widzimy się w Rotes Rathaus – ja wcześniej jestem umówiona z Kamą, podjadę zostawić walizkę itp.